Düğün Dernek

Bu sene düğüne derneğe doyduk. Çok da yorulduk.

İlk benim nişanım ocak ayında memlekette  oldu. Gittik geldik ufak tefek aksiliklerle bitirdik geldik.

Anlatılacak çok şey var ama nasıl nereden başlasam. Aile içinde sade bir şey istiyorum, özellikle şu aileyi istemiyorum dediğim halde tüm köy gelmişti. Çünkü görüşlerime saygı duymayan bir babaya sahibim.  

Düğünü mayıs ayına planladık. Kına ve nikah İstanbul 'da, düğün Artvin de. 

Düğün dernek umurumda değil kendi arkadaşlarımla ufak bir eğlence yaparım dedim ama ufak eğlence anlayışı yok İstanbul da fiyatlar 100 kişi üzerinden hesaplanıyor. 100 kişiye göre mekan tutuldu iki defa toplantı yapıldı ama kına mekanı kendi bildiğini okudu. İlk defa kendi kınamda eğlenceye ara verilip fotoğraf çekimi yapıldığını gördüm. Daha doğrusu mecbur bırakıldım. Böyle bir şey yapılacağından bahsedilmedi. Misafirlere hoş geldin demek  için gittim oturdum kendimi çekimin içinde buldum, durduramadım da. Allahtan arkadaş gitmiş bu böyle olmaz diye müzik açtırdı. 

Bizim düğün mayıs ayı olunca memleketteki kuzende nişanını mayıs ayına ayarladı. Hafta içinden önce kız istemeye gittik, iki gün sonra salonda nişana gittik. Hafta sonu da benim düğünü yaptık. 

İlginç gelenekler gördük, yeni yöresel oyunlar keşfettik. Keşfettik diyorum çünkü öğrenemedik : )

Yıllardır baharda köye gitmeyi istiyordum düğün bahanesiyle gerçekleşti. Gündemde düğün dernek olunca pek gezemedik gerçi. Minik yeğenin 2 yaşını kutladık teyzeler topluluğu olarak. Doğanın içinde acele etmeden, sıkılmadan rahat rahat bir gün geçirdik. Yedik içtik, yürüdük geldik. 

Haziran ayında İstanbul'daki kuzenim nişanlandı. Ev içinde sade ve şık bir nişan oldu. Kendi nişanım içinde aynısını söylemeyi isterdim ama olmadı. Tıklım tıklım bir nişandı. 

Kuzenin nişanına gitmişken başka bir düğüne gittik. 

Bu arada Trabzon'daki amcaoğlu resmi nikahını mayıs ayında yaptı. Biz katılmadık, haberimizde olmadı zaten. 

Öğrenciyken evlenince öğrenim borcu siliniyor diye nikah kıydılar ama öyle bir şey yokmuş. 

İki farklı şehirdeki kuzenlerim aynı ay içinde evlendi. 

Trabzon'daki amcaoğluna eylül başında düğün ve kına yaptık. Arada bir kaç gün vardı. Artvin'den git gel yaptık. Düğün sonrası Ankara ya döndük. Düğün 11 de bitti, eve gelindi yemek ikramı oldu. İkram sonrası dini nikah kıyıldı. Davet gece ikide bitti, perişan olduk. Bir şey istememeye alıştırılan birileri olarak bu tarz şeyler bana bencillik olarak geliyor. Mayıs ayında resmi nikah kıymışsın. Arada bir sürü vakit var onca insanı neden bekletiyorsun. Kendi içinde önden yapsana nikahını. Nişan ayrı, isteme ayrı, vaktimiz bol mu bizim acaba. Neyse ki kına erkendi. Bizimkiler kına sonrası kuzen buluşması yaptı ama ben katılamadım. Artvin'e döndük. 

İstanbul'daki amca kızı eylül sonunda evlendi. Günlere karar verirken de acaba insanlar gelir mi, olur mu diye de sordu. Bir kere evleniyorsun ne soruyorsun. İsteyen gelir istemeyen bahane bulur her şekilde.  

Düğün hazırlıklarının hiç bir şeyine karışmayınca yorulmadık. Çok eğlendik.

Kına gündüz olunca gecesini kuzenlerle doğum günü kutlaması yaparak geçirdik çok eğlendik. 

Düğün bir sonraki gündü. Mekan, ortam çok şıktı ama biz çok üşüdük. Denize sıfır açık alan bizim neyimize :)

Düğünden çıktığımız gibi yola girdik. Ankara ya sabah üçte geldik. Yorucu dört günün ardından kendime gelmem zaman aldı. Ankara'nın sakinliğine alışmışım. İstanbul yoruyor. 

Özetle gecen yıl bu zamanlar bu planlar yoktu. Üç kuzen aynı yıl içinde evlendik. Yılı düğün dernekle kapattık. 

Yeni yılda bizi neler bekler hiç bilinmez.