Günler geçip giderken # 1

''Allah'ım günler ne çabuk geçiyor'' klişe cümlesinin en son kurduğumdan bu yana 4 ay geçmiş. Bu dört koca ayda neler olmuş?

Yazıyı yazarken ramazandan, bayramdan ve bayram sonrası nişandan bahsetmişim. 

o yazıdan sonra ikinci bir bayram geçirdik. Dolu dolu güzel anıları olan, kalabalık köy tatili yaptık.  Dönünce monoton hayatlarımıza devam ettik. 

Köyden dönünce de  arada bahsi geçen kuzenin düğününü yaptık. Pek tatlı bir gelinimiz var. Rabbim bir ömür mesud eylesin. 

Ben buraya neden geldim unuttum.
 Daha doğrusu giriş yapmış bırakmışım. Kitap notu gireyim dedim. Aa o da ne ? giriş yapıp bıraktığım 12 adet taslağım var

Tembellik mi, vaktin sınırlı olması mı  bilinmez. Hiç bir yere yetişemiyorum. 

 İki hafta boyunca işten çıktım eve geldim, ders çalıştım. Hobisine okuduğum AÖF den  yüksek not almak için spora bile gitmedim. 

Sonuç; HÜSRAN 

Cumartesi sınava yetişemedim, sadece pazar günkü sınavlara girdim. 

İki gün kalabalığa karışınca İstanbul'un çekilmezliğini bir kez daha gördüm. 

Bu trafik, insan kalabalığı gittikçe hoşgörümüzü azaltıyor. 

''Ben ilk durağa yürüdüm onlarda yürüsün, sıra bekledim onlarda beklesin'' demeye başlıyoruz. 

Yanı başımda  biri ölse uzmanlık alanım değil diye dönüp bakmayacağım diye korkuyorum. 

Efendim ben bunları yazmaya gelmedim ama fark ettim ki insanlığa karışınca insanlığımı unutuyorum. 

İnsancıklara uzaktan bakıp özlerinde iyi  olduklarını, onları olumsuz yapan şeyin benim bakış açım olduğunu söylemek isterdim ama çarpılırım diye korkuyorum.

Özetle; iç sesime ''olumlu ol'' komutları vermekle meşgulüm, siz nelerle meşgulsünüz?