Çiçeklerimi Rüzgara Verdim

Yazarın okuduğum ikinci kitabı. İlk olarak Bir Yumak Mutluluk adlı kitabı okumuş beğenmiştim. Aklımda başka kitabını da okumak vardı. Sahaflar da görünce almıştım. Okumak bu güne nasip oldu. 

İlk okuduğum kitap örgü kursunda ki kişiler üzerinden ilerliyordu. Bu kitap serinin  devamı imiş ama ben seriymiş gibi hissetmedim. Arada bir evin annesi eline örgü alıyordu o kadar. Ay pardon evin annesi mi dedim. Yolculuğun annesi demeliydim. 

''Ne yolculuğu ? '' derseniz. Örgü kursundan Bethanne, kızı ve eski kayınvalidesi ile yollara düşüyorlar.

Sebep ne derseniz. Büyükannenin 50. mezuniyet toplantısına gitmek. 

Üşenmedim hesap ettim 12  yıl olmuş liseyi bitireli. Bırakın isimleri hatırlamayı yolda görsem tanıdık bir sima demem o kadar unuttum gitti lise dönemimi. 

Bizim büyükanne unutmuyor çünkü yarası var, sarılması  gereken.

Ay aman efendim gençti hata yapardı demeyeceğim. Bu konuda hata yapılmaz, bahanesi de olamaz. O kadar önemli bir konu ki kitapta iki satırda es geçilmesi gereksiz olmuş. Tek sorun varmış o da Bethanne'nin eski eşine dönüp dönmeyeceği. Döndü mü diye merak edenler kitabı okuyabilirler. 

Ben tavsiye eder miyim? Bilemiyorum, zevk meselesi sonuçta. Bana bir şey katmadığını söyleyip bitireceğim. 

Bu arada sahaflardan aldığım kitapları bekletmeden okumak istiyorum bakalım ne zamana bitecek. 

AÖF sınavlarına kadar biraz kitap okumak istiyorum. 

Oscar Wilde'nin son vasiyetine başladım. İlerleyen bir hikayesi olmasa da dili güzel. 

İskender Pala'nın Kırk güzellere başladım dili ağır geldi bıraktım. Ara ara bir iki parça okurum. 

Ahraz'ı da bir kaç defa elime alıp okumaya niyetlendim ama olmadı. 

Hay Bin Yekzan da aynı şekilde sürekli elimde ama başlayamıyorum. O kadar da aradım kitabı, satışı yok diye hayıflandım durdum ama yok, okuyamıyorum.  

Sizin de var mı böyle başlamakta zorlandığınız kitaplar ? 

Neden böyle oluyoruz ki ?