1 Haziran 2020 Pazartesi

Zamana Bıraksam Kendimi






Şiir sevmem, iki kelimeyi bir araya getirip bir cümlede kuramam. 

Bu şarkıyı ne zaman dinlesem bir huzur kaplar kendimi. Halbuki Göksel dinlerken hüzün kaplar içimi. 

Karantina günlerinde bolca evdeyiz.
 Elime kitap almak, ablamın salıncağına oturup sadece sardunyalara ve bulutlara bakmak istiyorum. 
Salıncakta sallanmadan, tek satır okumadan, doğrudan güneşe maruz kalmadan ama güneşe çıkarak. 

Kitap okumayarak ama illa kitap içerisinde kalem olacak şekilde elimin altında olsun. 
Saatlerce bu şarkıyı dinlesem dinlesem dinlesem. 

Aklımdan geçenler bir ritme girer mi?

 Kervan yolda dizilirmiş ya bende dinledikçe düzene girer miyim? 
Bir yanım tıkır tıkır planlarım olsun isterken diğer yanım sadece durmak istiyor. 

Dur yavaşla.


... 
Bugün
Yudum yudum içtim seni
Hatıralardan bir kadeh
Dilimde hiç eskimeyen, bir şarkı gibi
Söyledim söyledim seni
Dönüyorum pilaklar gibi, sarhoş
Denize bıraksam kendimi
Kumlara uzatsam gölgeni
Havada umut ruhum firar
Güneşte kurutsam kalbimi
Denize bıraksam kendimi
Kumlara uzatsam gölgeni
Havada umut ruhum firar
Güneşte kurutsam kalbimi
Bugün
Adım adım gezdim seni
Hatıralardan bir yokuş
İçimde hiç eskimeyen, bir resim gibi
Çok özledim özledim seni
O güldüğüm aşıklar…

... 
 Bu sözleri nasıl bir ruh hali yazıyor bir bilen anlatsın. 

2 yorum:

  1. Hiç dinlemedigim ve bilmediğim bir şarkı.
    Zira hepsinden bir haberim, çocuklar sağolsun. :))
    Ama oturup iş yapıyormuş gibi görünüp boş boş oturmayı çokça isterim bende. :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Galiba çağımızın rahatsızlığı bu boş boş beklenene ihtiyaç duymak. Her şeyi o kadar hızlı tüketiyoruz ki. Kızıl derililerin hikâyelerindeki gibi bir gün durup bedenimiz ile ruhumuzun bir araya gelmesini bekleyeceğiz.

      Sil

Sizden alalım bir fikir....