Sapanca

Depresyon eğilimli kişilerin yağmuru sevdiği söylenir. Karadeniz'in köyünde büyüyen birisi olarak, bu hipoteze katılmıyorum.

Yağmur bana her zaman huzur vermiştir. Her bir yağmur tanesinin tek tek, melekler tarafından yeryüzüne indirildiğini düşününce, onca meleğin içinde insanı bir huzur kaplaması gerek diye düşünüyorum. İstanbul gibi en ufak yağmurda dahi trafiğin alt üst olduğu büyük şehirlerde yağmur depresyona sebep olabilir tabi.

Böyle yağmurlu bir günde sapancaya gitmek için yola çıktık. trafikten bahsetmeme gerek var mı?

Akşam 11'de kalacağımız otele vardık. Karanlık olduğu için etrafı göremesek de netten gördüğümüz kadarı ile bizi güzel şeylerin beklediğini tahmin ediyorduk.

Günün ilk ışıkları ile oda manzarasını incelemeye başladık.

Hazırlandığımız gibi kahvaltı yapmaya indik.

Kiremitte mantar, yumurta, sucuk ve kaşar peynir.

Kahvaltıdan sonra ablam ile doğayı keşfetmeye çıktık. 

Ablamın peşi sıra canım çıktı. Yukarılara çıktıkça yeni bitkiler keşfedeceğini düşündü ama nafile, doğru düzgün çiçek dahi yoktu.

Ağaç üzerindeki mavi nokta ablam olur. Neyse ki bulduğu her ağaça çıkmadan geri döndük :)

Ablam salıncak sefası yaparken bende etrafı gezmeye karar verdim.

Kahvaltımızı burada yaptık.

Asma köprü üzerinde yürürken sallanıyor.İnsan her an aşağıdaki coşkun akan suya düşeceği korkusu taşıyor.

Daha sonra arkadaşlarla orman yürüyüşüne çıktık. Yürüyüşden döndükten sonra öğle yemeğimizi yedik.

salatamız,

mıhlama olduğu idea edilen, peynirli yumurta

kiremitte alabalık.

Yemekten sonra çayımızı içtik diyemeyeceğim, yağmur yağdı çay keyfi yarım kaldı. Bizde toparlandık, sapanca gölüne doğru yola çıktık. 

Hava çok güzeldi deniz bisikletine bindik. Biz indikten sonra rüzgar çıktı. Göl bir anda karardı.

Çok yoruldum, galiba burada bırakacağım. 

Darısı sizin başınıza.